▬ इश्वरी दुलाल
गजल
गजल
आँशुको तलाउ मा जब उबाल आँउछ ।।
काम तिमीले नै दिएको रुमाल आँउछ ।।
सन्सार देख्थें म भुल्न सके तिमी लाई ।।
तर मलाई काँहा यस्तो खयाल आँउछ ।।
किन यी मेरा निर्दोष ओठ थर्थराँउछन ।।
मेरो सामुन्ने जब तिम्रो सवाल आँउछ ।।
म हिड्ने बाटा भरी काँडा भए त के भो ।।
मेरा पैताला मा पार गर्ने कमाल आँउछ ।।
थाहा छैन कसरी बाँची रहेकोछ ईश्वरी ।।
मेरो छाँया सोध्न दिनै मेरो हाल आँउछ ।।
काम तिमीले नै दिएको रुमाल आँउछ ।।
सन्सार देख्थें म भुल्न सके तिमी लाई ।।
तर मलाई काँहा यस्तो खयाल आँउछ ।।
किन यी मेरा निर्दोष ओठ थर्थराँउछन ।।
मेरो सामुन्ने जब तिम्रो सवाल आँउछ ।।
म हिड्ने बाटा भरी काँडा भए त के भो ।।
मेरा पैताला मा पार गर्ने कमाल आँउछ ।।
थाहा छैन कसरी बाँची रहेकोछ ईश्वरी ।।
मेरो छाँया सोध्न दिनै मेरो हाल आँउछ ।।
0 प्रतिकृया:
Post a Comment